de bospoeper

[flightleader]

De meeste mensen denken dat het komt door het eten dat ze de voor het lopen of de dag ervoor gegeten hebben, maar waar het eigenlijk van komt is van 2 dagen ervoor dat veroorzaakt het "bospoeper" fenomeen.

En ja ik heb ook al de natuur bemest, moet zeggen dat het onkruid weeldig groeit op mijn looproute en de bomen een goeie groei kennen aldaar

[Dannieke]

Leuk dat dit topic gestart is, er was wat moed voor nodig, maar blijkbaar toch veel reactie hè. Top!

[veerle&zena]

bedankt voor de reactie - er mogen er gerust nog bijkomen hoor, want ik vermoed dat we met velen met dit probleem 'worstelen'
is het nemen van bvb Motilium voor het lopen een optie ?

[pufpufpufpuf]

Komt inderdaad vrij veel voor bij lopers van alle niveau (vb Paula Radcliffe) en zeker niets om je voor te schamen.
Heb hier zelf ook soms mee te maken en denk dat het bij veel lopers (mezelf incluis) voor een groot stuk psychisch is: door hier te veel op te focussen en te lopen voelen en denken over "ik zal toch weer niet moeten gaan zeker" wek je dat vaak net zelf op.
Zoals bij een paar andere posters beginnen mijn darmen doorgaans gelukkig te werken als ik mijn loopkleren begin te pakken: loopbroek aan en paar minuten later beginnen mijn darmen te werken. Daarna met een gerust gevoel vertrekken en 99% van de runs geen probleem en er ook niet meer aan denken tot na het douchen (tegen dan stroomt het bloed terug naar mijn darmen en begint het extra vocht en suikers die ik na een lange run binnenpak zijn werk te doen). Als ik toch een keertje niet kan gaan (of vergeet te gaan) en ik moet halverwege het bos is, dan sluipt de "ik zal toch de volgende keer niet terug moeten gaan zeker" ongerustheid binnen en heb ik de volgende 2-3 runs inderdaad vaak terug prijs. Totdat ik weer een paar keer succes gehad heb voor mijn run en de negatieve spiraal doorbroken is en ik er tijdens het lopen niet meer aan denk...
Paar dingen waar ik na wat experimenteren wel op let:
- draag geen spannende broek/fuel belt/wedstrijd gordeltje/... dat spant op je darmen --> ik draag die nu wat lager op mijn heupbenen en plooi aansluitende elastieken om zodat ze zeker laag genoeg zitten. Knoop ook geen jasje/trui/... rond je middel om diezelfde reden;
- draag geen dingen op je die je herinneren aan een mogelijke pitsstop (met WC papier of een pamper in je zak voorbij een plaatst lopen waar je al eens een souvenirtje hebt achtergelaten en er dan nog eens aan denken dat je op voorhand niet naar het toilet geweest bent... gegarandeerd sta ik dan binnen de 5 minuten achter een bosje). Als je er echt geen vertrouwen in hebt, ga dan een paar keer ergens lopen waar er een lusje van een kilometer of zo is en laat wat papier achter aan de start. Na een paar keer lopen zonder pitsstop ben je dan wat geruster;
- bergop/bergaf lopen plaatst meer druk op je buikspieren (en onderliggende darmen) dus hou hier rekening mee (buikspieren niet te agressief gebruiken, niet te had naar beneden daveren, weg-rationaliseren als je iets voelt in je darmen na een heuveltje, ...) en probeer zo snel mogelijk terug met een ontspannen bovenlichaam te lopen;
- als er zich druk opbouwt in je darmen, hou die daar dan niet vast --> gewoon "stoom aflaten" is meestal voldoende en na een tijdje weet je ook wel of het gewoon wat lucht of wat meer zal zijn. Alle lopers laten er regelmatig wel eentje vliegen...;
- zorg dat je stevige buik en rugspieren hebt en niet op-en-neer stuitert tijdens het lopen maar een stabiel middenlichaam hebt;
- voor een stadsloop of zo: 1 a 2 uur op voorhand een sterke koffie drinken brengt vaak veel in beweging (voordat je start!)...;
- niet te veel eten en drinken voor je vertrekt en onderweg (goed hydrateren is niet je volledig voldrinken vlak voor je start en onderweg, dat is na het sporten en gespreid over de dag drinken) en niet te veel suikers binnenpakken. Tijdens de meeste runs heb je amper water nodig en helemaal geen suikers;
- denk er niet te veel over na: het hoort er gewoon bij en als je jezelf wat conditioneert door voor het lopen eerst naar het toilet te gaan (eventueel door eerst een koffie of zo te drinken en voldoende tijd te nemen) en er daarna niet meer aan te denken dan heb je maar een paar goeie runs nodig om je hier mentaal over te zetten;
(- schrijf er geen lange posts over op forums waardoor je er misschien tijdens je volgende run over begint te denken )

Anyway: zo werkt het voor mij --> misschien maak ik mezelf maar wat wijs met sommige van bovenstaande routines/principes maar zolang ik mezelf overtuig dat ik daardoor mijn darmen onder controle heb ben ik content! Andere mensen zullen een pilletje nemen maar dat werkt waarschijnlijk ook grotendeels psychisch en om nu afhankelijk te willen worden van bv imodium voor elke (lange) run...

[veerle&zena]

pufpufpufpuf, van een uitgebreide reactie gesproken.
Maar inderdaad, je maakt een punt ! Twee punten zelf !!!
Daar waar 'het' gebeurd is heb je inderdaad de neiging om er aan te denken en heb je het vaak 'vlaggen'.

Maar ik ga sedert kort lopen met de hond en heb daarvoor inderdaad een speciale canicross riem die rond mijn middel zit.
Et voilà, da gaat ook een deel van de oorzaak zijn. Die riem drukt door het trekken van de hond toch wat op de nieren en alles in die regio.
Als 'het' dan opkomt en je voelt die spanning is het onmogelijk om te blijven lopen en .... tja, bospoepen hé.
Doordat ik met de hond ga lopen is het sowieso veiliger om in het bos te lopen. Dus in die zin is het probleem niet zo groot, maar al bij al toch vervelend !

bedankt voor je fijne reactie !

[Kaath]

Dan krijg ik al beelden voor m'n ogen ,de hond die dan naast jouw zit

Nee niet grappig

[veerle&zena]

inderdaad Kaath - u misschien best niets bij voorstellen ,0)

[Hellothere]

Man man man, wat een topic.

Ik moet wel bekennen dat sommige reacties hier al een glimlach op mijn gezicht getoverd hebben.
Maar ik blijf het wel lezen, wist niet dat het zooo actueel zou zijn.

Persoonlijk is het voor mij nog nooit nodig geweest om de natuur te gaan bemesten, en dat wil ik zo houden, geef mij maar een comfortabel zitje op een toilet en niet achter één of andere boom of struik .

Ik moet wel bekennen dat ik al een paar keer schrik heb gehad daarvoor bij wedstrijden. Ik probeer wel te zorgen dat ik "leeg" ben als ik vertrek naar een wedstrijd, meestal ben je voor de start toch al even onderweg, en bovendien iets zenuwachtiger, wat ook al niet echt een voordeel is.

Ik zou er overigens niet aan moeten denken om tijdens zo'n wedstrijd (doorgaans stadsloop) te "moeten". Gelegenheid om dat achter een boom of struik te duiken heb je sowieso niet, en daar tussen honderden of soms duizenden lopers .

Aan een "ongelukje" wil ik dan al helemaal niet denken. Ik draag om te lopen doorgaans een polyamide loopshort wat comfortabel zit, maar dus wel nauw aansluit aan het lichaam, als het dan misloopt, worst nightmare lijkt me .

Maar zoals al gezegd, interessant topic, ik wist wel dat nogal wat lopers met dit probleem worstelen, maar niet dat het echt zo actueel was.

[flatcoatjrt]

Ik heb nu aan 3 loop evenementen mee gedaan. Gek genoeg heb ik er dan geen last van. Van te voren 2 keer geweest en daarna niet meer gelukkig. Ik zag vlak voor de start in eens iemand rennen naar de wc's en moest gelijk weer aan dit topic denken.
1 dag pasta gegeten en de dag voor de loop pannekoeken. Dit was dus een goede keus.

Gr mirjam

[flightleader]

Vandaag tijdens het lopen aan dit topic gedacht, iedere loper die ik passeerde mij de vraag gesteld of hij/zij een "bospoeper" is ... moet zeggen de kilometers vlogen voorbij en gelukkig zelf niet het bos moeten induiken