Van 0 naar 10km op een jaar

[Farrah]

Heyla!

Van 0 naar 10 km? Het kan alvast en ik heb er ook mee bezig. 3 Weken geleden de lessen 0-5km afgewerkt en nu bezig aan de volgende.
Volhouden!

[Vivi]

Hier idem!
Momenteel ben ik mijn 5 km aan het opkrikken naar de 10 km. Ondertussen ook 10 kg kwijt! Zo zie je maar dat het wel degelijk te doen is!
Ik volg je alvast!

[OhDamn]

Die 10km op een jaar ben ik niet bang van ... maar die 54 minuten baren me wreed veel zorgen. Ik zie hier posts van ervaren lopers die blij zijn dat ze de 5km hebben gelopen op 30 minuten!

[Hellothere]

Ik zie hier posts van ervaren lopers die blij zijn dat ze de 5km hebben gelopen op 30 minuten!

Omdat heel veel van die mensen niet specifiek op snelheid trainen. Heel veel mensen lopen gewoon hun afstanden en zijn daar best tevreden mee.
Je hebt nog ongeveer een jaar om die doelstelling te halen, die 10 KM op 54 minuten.

Als je zou trainen volgens de start-to-run (0 -> 5 km), gevolgd door de "Keep Running" (5 -> 10 km), ben je in het totaal 20 weken verder om 10 km te kunnen lopen.
Dan heb je nog 32 weken (dus dikke 7 maanden) om aan die snelheid te werken, moet toch lukken hé ?

Als ik jou was zou ik het stap per stap doen, en niet het ganse jaar vooruit kijken :

Stap 1 : 5 KM lopen door de S2R af te werken. Je kan nadien kiezen om na de S2R nog gedurende enkele weken nog 3 keer per week 5 km te lopen, op dezelfde momenten als je anders je lessen deed.

Stap 2 : 10 KM lopen door de Keep running af te werken. Een dergelijk programma is effectief wel noodzakelijk als je een redelijke snelheid wil bereiken. Heel veel lopers bouwen gewoon hun afstand op naar 10 KM of verder, maar doen dit zonder de "Keep Running" en ook zonder intervallen (welke best pittig kunnen zijn).

Stap 3 : Blijf 2 keer per week 10 KM lopen, en 1 keer per week de laatste intervalles van de keep running (les 30). Hou dit vol tot de volgende dwars door Mechelen.

Ik denk dat je dan toch al een heel eind komt.

Maar zoals al gezegd : concentreer je op een ding tegelijk. Je hebt nog een zee van tijd, zorg er nu maar voor dat je die S2R afwerkt, de rest zijn zorgen voor later.

[Fotogravinnetje]

Gewoon eerst zorgen dat je die 10 km vol kan houden. Vanaf de 5 km ga je ook aan intervaltrainingen doen en daarmee verhoog je je snelheid. Ik heb vanochtend eens gekeken wat voor snelheid ik nu loop op matige snelheid (dus sneller dan rustig joggen, maar nog geen wedstrijdsnelheid). Ik had 4 loopjes van 6 minuten met steeds 2 minuten wandelen. Als ik het laatste wandelblok niet meetel, heb ik 4,3 km in een half uur gelopen, maar dat is dus inclusief 6 minuten wandelen. Uitgaande van wandelen met 5 km/u kom ik dan uit op een gemiddelde loopsnelheid van 9.2 á 9.3 km/u. Aan het eind van S2R liep ik met een gemiddelde van zo'n 7,5 á 8 km/u. Dat is nog maar VIER weken geleden!
Dus gewoon stug doortrainen. Niet stoppen als je 10 km aan een stuk kunt, maar gewoon doorgaan met werken naar de 15 km of zelfs 20. Je wint dan aan kracht en uithoudingsvermogen. En die twee heb je nodig als je de 10 km over een jaar binnen de 54 minuten wilt kunnen lopen.
Ik loop tegenwoordig trouwens met de Running Coach met Renate Wennemars, en dat bevalt me erg goed. Meer tempowisselingen dan met Evy, af en toe een climaxloopje (steeds korter in een steeds hoger tempo, met steeds 1 of 2 minuten wandelen er tussen) of een piramideloopje (climaxloopje met anti-climaxloopje er aan vast). Mijn volgende training bestaat uit 10 keer 2 minuten op wedstrijdtempo lopen (dus sneller dan wat ik vandaag gedaan heb) en steeds 1 minuut wandelpauze. Gaat pittig worden...

[OhDamn]

Ik was inderdaad van plan om mijn 20 weken STR uit te doen en dan mijn polar zijn werk te laten doen. Ik heb speciaal daarvoor de RC3 GPS gekocht waar ik trainingsprogramma's kan instellen die me klaarstomen voor de 10km op de juiste snelheid. Ik heb vroeger op een hoog niveau aan Kickbox gedaan dus ik heb wel wat explosiviteit in me, maar dat is ondertussen 12 jaar en 25kg geleden . Ik wil natuurlijk niet teveel in de toekomst gaan kijken, maar ik moet toegeven dat het wel schrikken is om hier die berichten te lezen. Als ik de uitslagen bekijk van Dwars door Mechelen vorig jaar, dan is dit ongeveer de helft van het aantal deelnemers en op basis daarvan heb ik beslist van er voor te gaan. Het was de bedoeling om zondag al een kijkje te gaan nemen maar aangezien ik ziek te bed lig is het er niet van gekomen. Ook heb ik al voor 2 hazen gezorgd, 2 bevriende triatleten van 1m85 die me op het event zelf die eerste kilometers uit de wind zullen zetten indien nodig, maar die vooral mijn snelheid en tijd in het oog zullen houden, dat is uiteraard ook mooi meegenomen.
Nu ben ik vooral bezig met de komende dagen. Ik had vanmorgen moeten trainen maar lig nog steeds plat. Als ik mijn schema wil aanhouden moet ik voor morgenavond de loopschoenen aantrekken. Ik probeer dus voldoende vitaminen tot mij te nemen om klaar te raken voor deze uitdaging. Ik ga eens even googlen of er toevallig geen benodigde vitaminen in gerst en hop zitten want ik heb verdoemme goesting in een frisse pint

[bloem]

Amai... al 2 hazen ook... dat kan niet meer stuk !
Gewoon chillen nu... first things first... zoals HT al zei, stap voor stap, nu eerst dat half uur 'temmen'... en je lijf op die manier in een mooi loopritme krijgen... Als die basis er een keer is en je benen gewend zijn om te lopen, kan je beginnen uitbouwen, maar dat is voor dan... nu is nu... Basis leggen nu, loopritme kweken... rest komt later! En je hebt een jaar de tijd dus, niet panikeren ivm een keer ziek zijn en dus niet kunnen lopen... Wél de 'geen goesting om te lopen' of 't is geen weer om te lopen' negeren, dat is 't enige... voorlopig toch... daarna komt de 'overmoed' die je moet gaan negeren... want eruit liggen met blessure is veel erger voor je jaar dan even ziek te bed...
Komt goed, don't worry...

[OhDamn]

OhDamn ... daar gaan we weer! Wat een dag maken we nu weer mee.

Vanmorgen nog steeds ziek opgestaan. Ik voelde me echt niet geweldig. Nog steeds hoofdpijn, hoesten niezen. De derde dag op rij weer in mijn bed gekropen en er pas om 13h30 weer uitgekropen. Gekropen is het juiste woord. Even naar de keuken gestrompeld voor een vitalinea en de zetel op voor een namiddag gevuld met vrouwenvoetbal op Eurosport. Uiteraard voor de mooie acties en de technische hoogstandjes waarmee ik alweer werd verwend.

Een luie namiddag, twee pistoleekes met kaas en een fruitsappeke later gaat mijn telefoon. Mijn ma vraagt om even langs te komen. Aangezien ze niet ver woont en ik me al wat beter voel neem ik mijn trainingsmateriaal mee, je weet nooit of ik nog de tijd vind om mijn programma af te werken. Maar ik merk vrij snel dat de sfeer die thuis rondhing niet degene was die ik had verwacht.

Zoals jullie van mij gewoon zijn, even flashbacken om de situatie snel te schetsen:
Ik heb al 27 jaar een jongere broer. Mijn tegengestelde ... het andere uiterste, waar ik een rustiger iemand ben was hij het grote woord, waar ik probeerde alle conflicten met praten op te lossen ging hij steeds de confrontatie aan. Waar ik leerde leven met het feit dat ik wat kleiner van gestalte ben heeft hij het nooit kunnen aanvaarden. Met zijn 1m58 is hij aan krachttraining beginnen doen ... en hoe? De nodige steroïden zijn er aan te pas gekomen, een aantal maanden gevangenis tot gevolg, maar zijn lichaam is één grote spierbundel, dat moet ik hem aangeven. Zijn agressief karakter heeft ons ver uit elkaar gedreven, verschillende incidenten hebben ervoor gezorgd dat ik hem amper nog sprak en enkel nog gedag zei op de momenten dat het moest.

Toch ... leeftijd brengt raad. De laatste weken ging het beduidend beter onder ons. En net nu het weer beter gaat zet mama zich neer op de zetel, kijkt me aan en zegt met angstige ogen ... uw broer is heel ziek jongen. Dinsdag een CT-scan om te bevestigen maar de kans is zeer groot dat het om prostaatkanker gaat. Het werd plots even donker voor mijn ogen. Ik heb eens geknikt, kort gezegd dat we dinsdag afwachten en zien we wel weer. Ik heb mijn loopschoenen aangetrokken, mijn hartslagmeter omgeslagen en ben de deur uitgestapt. Dag Evy, ik ben klaar voor les 7 meid. Beul me maar af, ik heb het nodig.

https://www.polarpersonaltrainer.com/us ... 62039028&r

Ik heb vandaag een aantal lessen geleerd en dat is dan ook de reden van het delen van dit verhaal:

1. Welke sport dan ook, blijf met je poten van steroïden of eender welke andere drugs. Prostaatkanker op je 27 krijg je niet van teveel op je gat te zitten.
2. Ga nooit lopen om je emoties kwijt te spelen. Als je mijn hartslag bekijkt was dit niet de juiste training, al kan het zijn dat de ziekte van de laatste dagen er nog voor iets tussen zit.
3. Als tranen over je wangen rollen tijdens het lopen, dan denken de mensen dat je hard gelopen hebt en moedigen ze je aan. De wind meneer ... niet te doen.
4. Voor je gaat lopen moet je eerst de tijd nemen om te gaan kakken, de laatste kilometers afmalen met je billen dichtgeknepen doet je spieren gebruiken die je normaal niet gebruikt. Ik ben bang dat mijn collegae morgen gaan denken dat ik andere dingen heb gedaan aan de manier van manken te zien.

[InDuRoOw]

Respect en heel veel sterkte!

[Hellothere]

Man man man, je treft het niet bij het begin van je loopcarrière, pfff, sterkte jong, ik kan me voorstellen wat er op zo’n momenten allemaal door je heen spookt.

Voor wat je lessen betreft :

1. Steroiden of drugs : denk niet dat je dat hier onder de forumleden veel gaat tegenkomen. Is hier de S2R forum hé, geen body building forum. Bedoeling is recreatief bezig zijn met sport en er fun aan beleven. We hebben aan niemand iets te bewijzen, alleen aan onszelf. En lukt het vandaag niet, morgen beter, voila !!!
2. Lopen om emoties kwijt te spelen, of als het allemaal wat warrig is in het hoofd, awel, ik doe dat juist WEL !! Als je problemen hebt, zorgen, zaken waar je even over wil nadenken, … lopen is de ideale sport (voor mij toch). Is mij al een paar keer overkomen, rotdag op het werk, problemen met puberende kinderen, ex-echtgenote die mij de duvel aandoet, … een uurtje lopen, en alles is al opgeklaard. Ik denk dan toch dat je ziekte daar eerder voor iets tussenzit. Als je niet 100 % in orde bent is die hartslag sowieso een pak hoger. Nu loop ik wel gewoon op muziek, anderhalfuurtje het hoofd leegmaken. Ik kan mij echter wel voorstellen, als je een les loopt, en je op de instructies moet concentreren, het allemaal net iets moeilijker is als je geëmotioneerd bent.
3. Begrijp ik, veel sterkte nogmaals.
4. Sanitaire stop voor het lopen, inderdaad ALTIJD !!! Dat ga je in de toekomst niet meer vergeten denk ik.