Hoog(=over)moed komt dus echt voor de val

[Hellothere]

Oh ja, voor alle anderen, inmiddels is het voor mij dag 9 in de blessuretijd (als we de looppoging van afgelopen zaterdag niet meetellen).
Benen voelen bijna perfect aan, bij het stappen (ook stevig doorstappen) heb ik totaal geen last meer, dus ziet er goed uit.
De verleiding om vanavond dus al een nieuwe poging te wagen is enorm groot.
De enige beweging waarmee ik de problematische kuit nog voel is als ik de trap afkom.
Daarnet, toen ik de trap afkwam voelde ik de kuit nog lichtjes trekken. Heel lichtjes, maar toch genoeg om mij te doen besluiten dat nog één dagje wachten misschien wel een goed idee is.
Niks meer voelen als ik een trap afga wordt nu het criterium om opnieuw te beginnen.

dus morgenavond : trap op en af -> niks gevoeld -> schoentjes aan en rennen maar, dan heeft het 10 dagen geduurd. Lang genoeg van de ene kant, en een reden te meer om mij nooit meer te forceren en signalen van mijn lichaam en zelfs pijn te negeren.

Hopelijk morgen mijn laatste kwetsurenpost in dit topic

[ann]

geniet ervan morgen

[Hellothere]

geniet ervan morgen

Yezz, ga ik zeker doen, vanavond is het eindelijk weer zover. Normaal ga ik door de week eerst fitnessen dan pas lopen, maar ga dit vanavond omdraaien.
Reden is dat ik de eerste keer op de zachtere ondergrond van het park wil lopen, kwestie van de gewrichtjes toch een beetje te ontzien, maar dan moet het uiteraard nog licht zijn. Hopelijk ligt het er een beetje droog bij.

En even hopelijk moet ik jullie morgen niet melden dat ik opnieuw half kreupel aan mijn bureau zit

[Ria]

we duimen voor je

[Hellothere]

Bedankt voor het duimen, enne het is gelukt, nu ja min of meer ...
Ik ben gisteren wel op de loopband aan de slag gegaan. 2 redenen daarvoor :

Het kwakkelweer : ik wou eerst in het park starten, wegens zachtere ondergrond, maar de kans om wel heel nat te worden was groot + er zijn daar echte zandstukken en na het regenweer van de afgelopen dagen zijn er nogal wat slijkstukken, en het was de bedoeling om daar te gaan lopen, niet om te gaan zwemmen

Dan was er ook nog een beetje de vrees dat het toch nog niet helemaal goed zat met die kuit. Ik loop normaal gezien een uitgestippelde ronde. Als ik onderweg opnieuw problemen krijg mag ik de rest te voet uitdoen. Een loopband, daar stap je dan gewoon vanaf, en je doet iets anders.

Maar goed, was dus niet nodig, maar ik heb wel gevoeld dat het niet ging zoals anders. Ik heb mijn 30 minuten gelopen, maar ben op het einde moeten zakken naar 9 km/u (waar dit normaal ongeveer constant 10 is), mijn maximale hartslag was 172, en mijn gemiddelde hartslag over de loopsessie was 152, wat best veel is, gezien ik in normale omstandigheden de 140 redelijk constant kan houden, werk aan de winkel dus.

Na het lopen heb ik nog 3 kwartier gefietst, en 3 kwartier cross-training gedaan, maar op veel lagere hartslag (niveau vetverbranding), dus 2 uur aan de slag dus, en de gemiddelde hartslag over die 2 uur was 135, dus al bij al goed bezig geweest

Even paniek, toen ik van de loopband afstapte voelde ik die kuit toch even opspelen, signaal dat ik toch nog even moet oppassen. Ik bouw nu 2 rustdagen in tot zaterdag. Nu voelt de kuit weer prima, maar ga geen risico's nemen. Vanavond ga ik terug 2 uur naar de fitness, maar puur opbouw conditie (fietsen, cardio, roeien) het lopen blijft dus een paar dagen voor wat het is.

Vanaf zaterdag begin ik ook aan de verdere opbouw naar de 10 km (heb nog wat tijd goed te maken wegens de blessure). Weekprogramma ziet er dan als volgt uit :

- zaterdag : 2 u fietsen / 5 km lopen.
- maandag : lopen : opbouw naar de 10 km (zit nu aan ong. 45 minuten, of zo'n 7,5 km).
- woensdag : lopen : opbouw naar snelheid (5 tot 7 km met tussentijdse sprintjes).
- Donderdag : fitness : 2 uur cardio, of 1 uur cardio en 1 uur kracht). Niet lopen.

Enfin, ik zie het weer helemaal zitten ik hoop dat ik hier binnenkort niet opnieuw moet melden dat ik weer stil lig

[Hellothere]

Hallo allemaal,

Effe korte feedback.
Zaterdag de fiets/loopcombinatie weer effe gedaan, en zoals steeds is dat zalig in ons zoniënwoud.
Omdat ik er zin in had vroeg ik mijn vriendin naar een ronde van een km of 6 die ik enige tijd geleden een keertje gedaan heb, maar was niet helemaal zeker van het juiste pad (en die zijn er nogal wat daar).

Zij heeft me een pad aangewezen, gezegd dat ik dat moest volgen tot ik niet verder meer kon, dan naar rechts, en dan kom ik weer op de ronde die ik voorheen liep, ik zou het wel herkennen.

Ze was echter vergeten te zeggen dat ik na een kilometertje ook al naar rechts moest, dus ik die afslag gemist, en de weg blijven volgen. Na nog eens een kilometer begon die weg dan ook nog eens te stijgen, en zat ik al snel op mijn reserve te trappen.
Omdat ik die omgeving zo zaaalig vind had ik voor éééén keertje besloten om de hartslagmeter thuis te laten, zodat ik voluit zou kunnen genieten van het bos, de natuur, de omgeving, … gelukkig maar.
Verder lopen tot ik niet meer kon kreeg op dat ogenblik wel een gans andere betekenis .

Ik heb mij dan toch verder gesleept tot ik volgens mijn horloge halfweg was, en ben dan teruggekeerd langs dezelfde weg. Ging uiteraard iets vlotjes, nu had ik dalende tot vlakke baan, gans op het einde nog een klimmetje, en daar .. ja hoor paniek opnieuw .. een flinke steek in mijn linkerkuit (zucht).

Onmiddellijk gestopt (nu ja mijn tijd zat er toch al op), en gelukkig stopte de pijn quasi onmiddellijk (vorige keer deed ik nog de stommiteit van toch verder te lopen).
Ik heb er nadien ook niet echt veel last van gehad, dus ik denk dat er dit keer weinig of geen schade heb, ik heb in elk geval nu niet het gevoel dat ik moet stoppen of mijn schema moet aanpassen, maar waakzaamheid is geboden.

Wat mij wel een beetje verontrust is, dat ik op de plek waar ik de "steek" voelde nadien een kleine blauwe plek te zien was, wat toch wel degelijk op een scheurtje in de spier wijst.

Ook een geluk dat ik dat pad niet ben blijven volgen, gaat door het zoniënwoud vanuit tervuren, richting duisburg, vossem, om dan via leefdaal tichting leuven te vertrekken, ik had nu nog aan het lopen (of strompelen) geweest .

Ook gisteren en vandaag voelt die kuit het ook niet echt anders aan (want meestal voel je dat soort van kwetsuren een dagje of 2 – 3 later).

En natuurlijk, de eerste week dat je weer aan het lopen bent gelijk hoogtemetertjes maken, klimmetjes is ook niet echt dat.
Het zonnetje lacht ons de komende dagen ook toe, dus ik heb voor deze week, als het weer dit toelaat ook beslist om de baan (het beton dus) deze week in te ruilen voor enkele rondjes in een (vlak) park.

Is bizar toch die evolutie, tot voor enkele jaren, liep ik kwasi uitsluitend in de fitness op de loopband, in combinatie met andere cardio oefeningen, einde vorig jaar ben ik toch op de baan gaan lopen, en sindsdien heb ik nog maar 2 keer op de loopband gestaan, één keer wegens extreem slecht buiten (ijzel) een een keer vorige week na de blessure.
En nu ik bossen en parken heb ontdekt, lijkt beton en macadam weer iets minder aantrekkelijk.

Verslavend allemaal hé

[bloem]

steek en blauwe plek... zou ook gesprongen adertje kunnen zijn ?

En... ik lig hier zowat naast mijn stoel.... ZONDER hartslagmeter ?



Geniet maar van je loopjes !!!

[Hellothere]

En... ik lig hier zowat naast mijn stoel.... ZONDER hartslagmeter ?

Ja, ik zonder hartslagmeter vooral aan niemand voortvertellen he

Nee, dit is zeker geen gewoonte hoor, meestal hou ik dat ding wel goed in het oog.
Maar toch ... voor dat zaterdagse toertje dat ik wekelijks loop (als ik tenminste de normale toer loop, en niet de extreme klim- en daalversie) is zooo zalig dat ik eigenlijk alleen maar wil genieten. Als je daar 's morgens een beetje op tijd vertrekt, dan ben je daar quasi alleen, jij, de beestjes, het zoonetje, de bomen, de vogeltjes, die frisse lucht, en verder ... niks .. jijzelf en de natuur.

En dat is echt een looptje waar ik nog meer van geniet dan de anderen. Dus ook geen getuur op hartslagmeters, gewoon op het gevoel lopen (en doorgaans zit dat gevoel wel goed).

Ik weet wel dat ik hiermee vloek met mijn preek over de "heilige hartslagmeter" en door de week blijft dat ook zo, maar ik vind die twee uurtjes (fietsen en lopen), in dat bos zo zalig, dat ik daar puur van geniet, de inspanning lijkt dan peanuts, hoofd recht, borst vooruit, ene voet voor de andere zetten, en lopen maar.

Ga dat volgende keer zelfs onder MP3 speler doen, de geluiden van de natuur zijn dan mijn muziek. Poëtisch allemaal hé

[bloem]

.. voor dat zaterdagse toertje dat ik wekelijks loop (als ik tenminste de normale toer loop, en niet de extreme klim- en daalversie) is zooo zalig dat ik eigenlijk alleen maar wil genieten. Als je daar 's morgens een beetje op tijd vertrekt, dan ben je daar quasi alleen, jij, de beestjes, het zoonetje, de bomen, de vogeltjes, die frisse lucht, en verder ... niks .. jijzelf en de natuur.

En dat is echt een looptje waar ik nog meer van geniet dan de anderen. Dus ook geen getuur op hartslagmeters, gewoon op het gevoel lopen (en doorgaans zit dat gevoel wel goed).

Dat is dus de manier waarop ik loop, in 'mijn bos' ... snap je mijn (voor mij persoonlijk !!) aversie van hartslag- en andere meters en toeters en bellen (mp3) daarmee een beetje ?

Zaaalig toch... (vandaar dat ik zo snel van 5 naar 10 km ben geraakt, ik wou gewoon niet weg uit dat bos )

[Hellothere]

Dat is dus de manier waarop ik loop, in 'mijn bos' ... snap je mijn (voor mij persoonlijk !!) aversie van hartslag- en andere meters en toeters en bellen (mp3) daarmee een beetje ?

Hmmm, een aversie heb ik daar niet van, ik blijf het hartslaggebeuren belangrijk vinden hoor en bij andere gelegenheden blijf ik dat in het oog houden, maar tja, durf het niet echt toe te geven, sinds kort begrijp ik je stelling wel. Je hebt van die omgevingen waar je vanzelf veel rustiger wordt, en dat komt vermoedelijk het "algemeen welzijn" ten goed. Als je rustiger bent (ook in het hoofd zeg maar), dan zal die hartslag vanzelf een beetje dalen, zelfs al lopende.